Αφήνω το βιβλίο και πάω στο κατάστρωμα για τσιγάρο. Δίπλα μου στις άσπρες καρέκλες κάθεται ο τύπος με το μπαγλαμαδάκι που είδαμε το απόγευμα στον ηλεκτρικό και μετά στο λεωφορείο για το πλοίο.Έλα να πάμε στην Αθήνα για δυο μέρες. Θα καθόμαστε στον κατάστρωμα σαν και τώρα κι εγώ θα πίνω τζιν κι εσύ σάουδερν κόμφορτ και θα καπνίζουμε σαν δυο μελαγχολικές κυρίες, εσύ χαρτάκια γλυκόριζα.
Απέναντι κάπου στη θάλασσα βλέπω φώτα. Λες να 'ναι κανένα νησάκι ή μήπως το πλοίο για Χανιά; Μάλλον το πλοίο θα είναι, είναι λίγα τα φώτα.
Θα κατέβουμε από το πλοίο και θα πάρουμε τον ηλεκτρικό (που δεν είναι μετρό γιατί είναι πάνω από τη γη, είναι τρένο), θα πάμε στο Μουσείο της Ακρόπολης και μετά βόλτα στην Πλάκα και μετά στο λουκούμι για καφέ που πολύ θα σ' αρέσει. Έχει αντί για φωτιστικά κάτι υδρόγειες σφαίρες.
Αυτός ο μηχανισμός που κατεβάζει τις σωσίβιες λέμβους στο νερό αποκλείεται να δουλεύει. Το πολύ πολύ να μου πέσει καμιά στο κεφάλι.
Α, να τη η Κασσιόπη. Κοίτα να δεις που πρώτη φορά φέτος την παρατηρώ στο γυρισμό για Κρήτη.
Μαμά μου 'χεις λέιψει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου