προτεραιότητα έχει πάντα ο παράνομος

αναδρομικό

ambiguous #2

Μα πώς το θέλαν τ' άστρα

Πώς το κανονίσανε

Κι ό,τι ξεκίνησε μαζί σου μια πανσέληνο

Ποτέ δε θα τελειώσει.

Πάντοτε θα κοιτώ ψηλά και θα σε νιώθω,

τα βράδια.

Δικός σου είναι ο ουρανός μου

κι ίσως και τώρα εδώ που σου μιλώ

να διαπράττω ύβρη.

Γλυκιά αμαρτία η πλάνη.

Κι η ύπαρξή σου μυστήρια,

ποτέ σου δε θ' ανήκεις στο παρών.

Πάντα περαστικός θα είσαι,

Αυτή θα είναι η Τύχη σου. ΄

Αιθέρας θα 'σαι.

Κάτι άπιαστο, μια νεφέλη.

Γι' αυτό και πάντα θα σε καρτερώ.

Γι' αυτό και θα σε νιώθω

μονάχα σαν κοιτώ τον ουρανό.

Αυτή θα είναι η δική μου Τύχη.

μεγαλώνουν τα αγόρια. μπράβο αγόρια.

Μεγαλώνουν τ' αγόρια. Κι εσύ μεγαλώνεις, κι ομορφαίνεις, κι αντρεύεις και.. ε, μεγαλώνεις. Σκουλαρίκια και κοντά μαλλιά και χαμόγελα και "πότε θα πάμε για καφέ;"
Έτσι, πολιτισμένα πράγματα, ευρώπη.
Και είσαι αλλού και είμαστε αλλού και καλύτερα να μη μετρήσουμε ποιός είναι πιο πολύ στο παρελθόν. Αν ήταν να καταλάβεις θα είχες καταλάβει πολύ νωρίτερα.
Δυο χρόνια νωρίτερα ας πούμε. Δυο χρόνια και σε κάθε καφέ είμαστε πάλι πίσω - δε δέχομαι πως είμαι μόνο εγώ.
Και με ψάχνεις με το βλέμμα σου κι εγώ κάνω πως δε βλέπω γιατί δεν είναι σωστό κι όμως σε ψάχνω σε κάθε αντρικό βλέμμα.
Μεγαλώνουν τ' αγόρια. Μεγαλώνεις κι εσύ κι ίσως σύντομα καταλάβεις.

Leftover Cuties- You Are My Sunshine (Audio)

ιούλιος

πέμπτη απόγευμα.
πρέπει να κάτσω να διαβάσω.
δε θέλω να διαβάσω
δε θέλω να βγω
δε θέλω να πάω βόλτα και
δε θέλω να μείνω μέσα και
δε θέλω να πιω καφέ
δε θέλω να καπνίσω
δε θέλω θέλω να ακούσω μουσική
δε θέλω να πάω εκδρομή αύριο
δε θέλω να πάω διακοπές
δε θέλω να δω κανέναν δε θέλω να αγαπάω κανέναν και δε θέλω να σκέφτομαι εσένα και δε θέλω να μου λείπεις και δε θέλω να μη θέλω και τι θα κάνω στη ζωή μου που είναι όλοι μαλάκες και ηλίθιοι και τι θα κάνουμε στο σύνολο που είναι κρίμα να μπορούμε και να μην κάνουμε τίποτα και να είμαστε τόσο κοντά στο να κάνουμε θαύματα και καταρράκτες και σεισμούς και πλημμύρες και έρωτα και. και τα άτομα που αγαπάω καταλαβαίνουν αλλά κατά βάθος δεν καταλαβαίνουν κι είναι άδικο να καταλαβαίνουν άλλοι αντί γι' αυτούς αλλά πάλι για ποιόν είναι άδικο, είναι όντως άδικο (;) μήπως ούτε κι εγώ καταλαβαίνω, μήπως δε θα 'πρεπε να καταλαβαίνω.
βαριέμαι, πλήττω και δε θέλω. δε θέλω τίποτα.

Κόκκινος Λωτός

Κι είμαι στην Αθήνα, σε μια Αθήνα δικιά σου.

Βόλτα στο Θησείο και χρωματιστά φω μπιζού και άψητα κοτόπουλα και Λεωφόρος Αλεξάνδρας.

Και θα περάσουν δυο μέρες γεμάτες μήνες και μικρές σαν δυο στιγμές, θα φύγω και πάλι θα φοβάμαι.

Και μετά θα πάω θάλασσα που έχει αλάτι και ιώδιο και θα γιάνουν οι πληγές.~

Προσοχή: η λεκάνη λειτουργεί με κενό αέρα

Αφήνω το βιβλίο και πάω στο κατάστρωμα για τσιγάρο. Δίπλα μου στις άσπρες καρέκλες κάθεται ο τύπος με το μπαγλαμαδάκι που είδαμε το απόγευμα στον ηλεκτρικό και μετά στο λεωφορείο για το πλοίο.

Έλα να πάμε στην Αθήνα για δυο μέρες. Θα καθόμαστε στον κατάστρωμα σαν και τώρα κι εγώ θα πίνω τζιν κι εσύ σάουδερν κόμφορτ και θα καπνίζουμε σαν δυο μελαγχολικές κυρίες, εσύ χαρτάκια γλυκόριζα.

Απέναντι κάπου στη θάλασσα βλέπω φώτα. Λες να 'ναι κανένα νησάκι ή μήπως το πλοίο για Χανιά; Μάλλον το πλοίο θα είναι, είναι λίγα τα φώτα.

Θα κατέβουμε από το πλοίο και θα πάρουμε τον ηλεκτρικό (που δεν είναι μετρό γιατί είναι πάνω από τη γη, είναι τρένο), θα πάμε στο Μουσείο της Ακρόπολης και μετά βόλτα στην Πλάκα και μετά στο λουκούμι για καφέ που πολύ θα σ' αρέσει. Έχει αντί για φωτιστικά κάτι υδρόγειες σφαίρες.

Αυτός ο μηχανισμός που κατεβάζει τις σωσίβιες λέμβους στο νερό αποκλείεται να δουλεύει. Το πολύ πολύ να μου πέσει καμιά στο κεφάλι.
Α, να τη η Κασσιόπη. Κοίτα να δεις που πρώτη φορά φέτος την παρατηρώ στο γυρισμό για Κρήτη.

Μαμά μου 'χεις λέιψει.