Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

ένα χρωστούμενο



Στο χωριό  (Στιγμιότυπα) 
 
















Επιστροφή στα πάτρια εδάφη. Στο σπίτι που μεγάλωσες. Στην κουζίνα αμηχανία. Μία γνώριμη αμηχανία με μια αίσθηση χρέους να αιωρείται στην ατμόσφαιρα- δικού μου ή δικού της; Στιγμιότυπα. Γνωστή μυρωδιά από χωριάτικο λουκάνικο και καραμέλες ούζου. Κόσμος πάει κι έρχεται να χαιρετήσει "τα παιδιά". Στιγμιότυπα. Φωτογραφίες- αναμνήσεις κλεμμένες, όχι δικές μου, όχι κάλπικες. Ξένες αναμνήσεις, που τις υιοθέτησα για να λέω πως έχω κάτι δικό σου. Στιγμιότυπα. Η νιοστή παραδοχή πως σου μοιάζω και η κρυφή περηφάνια μου. Η πολλοστή παραδοχή πως είμαι κι εγώ της οικογενείας κι ας είμαι τόσο διαφορετική από τους άλλους: το τεκμήριο. Αμηχανία, η αδικία που πλανάται στον αέρα και που κατακάθεται μέσα σε μια ψυχή. Το βάρος των συνεπειών. Επιστροφή στα πάτρια εδάφη. Η διαβεβαίωση πως είναι ακόμη εδώ όπως ήταν. Πως το σπίτι δεν έχει αλλάξει. Πως η μάνα σου είναι ακόμα εκεί να σε καρτερεί μάταια, να καρτερεί εμένα που τόσο σου μοιάζω σε όλα σου. Η υπόσχεση πως το υπερπέραν μας ακούει και πως κάποτε όλα θα φτιάξουν. Ίσως.

29|12|10

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου