έχω ένα μαυσωλείο μέσα μου και κάθε τόσο το ανοίγω τάχα γιατί θέλω να θυμιατίσω. σε κάθε άσπρο αυτοκίνητο σε ψάχνω και μακαρίζω τις νεκρές σου τζίβες που στην αρχή καθόλου δεν τις ήθελα. κάθε φορά που σε βλέπω μας κάνω το μνημόσυνο- κόλυβα, κλάματα κι ιστορίες. και ξέρεις, δεν τα μπορώ τα μνημόσυνα, κάτι με πιάνει, αγριεύομαι.
δεν πειράζει, πήγαινε πάλι όπου είναι να πας, θα μείνω εγώ στη γκρίζα ζώνη να κρατάω το μπόσικα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου