γεμιζουμε τις μερες μας και ξεχναμε τη ζωη μας
εδω στο δημοκρατικο ηρακλειο.
κι αναρωτιομαστε πως ειναι η ζωη εδω
και γιατι οι ανθρωποι κοιτανε ετσι στο δρομο
και γιατι δεν μπορει κανεις πραγματικα να χαλαρωσει
εδω στο δημοκρατικο ηρακλειο.

ισχαδοπωλις

σε στενο οικογενειακο κυκλο
βρεθηκαμε παλι κι αποψε
ποιηματα, λεξικα, μπυρα και μακαρονια
πανω που ελεγα "θελω να φυγω να ξεμπερδευω"
ειναι παλι κατι που με κραταει εδω, κατι σαν αιμα.

κι εχω βγαλει το ονομα σου απο πασγουορντ
κι εχω σχεδον ξεχασει τις ποδηλατοβολτες μας στην παραλια
κι ειναι πια (και επιτελους) κατι που με τραβαει αλλου
κι ενα δωρο που σε περιμενει.

ηρακλειο

ειναι φασεις που με πιανει αυτη η εντονη στιγμη μου που δεν μπορω να ειμαι στον κοσμο, πρεπει να φυγω. ειναι τοσο εντονο και ζωντανο και ζεστο που κανεις δεν μπορει να νιωσει, να καταλαβει να ειναι αρκετος.
παλι γυριζω σπιτι.

συρραφη

στο κρεβατι που κοιμομαστε και στο κρεβατι που τριβομαστε. που τα μαλλια μου γινονται χαλια και ολο πρεπει να τα λουζω. εριξα παλι το τασακι και τα εκανα ολα χαλια. εχουνε μουδιασει τα δαχτυλα μου απο το κρυο γιατι ανοιξα να αερισω και τωρα δεν μπορω να στριψω. εβγαλα και το γκρι σεντονι και τωρα το κρεβατι εχει μεινει γυμνο. η μπουγαδα μου στεγνωνει και σκεφτομαι να αρχισω να φτιαχνω βαλιτσα (hacer maletas : φτιαχνω βαλιτσες). οχι θα την φτιαξω λιγο πριν φυγω γιατι δε θελω να τη βλεπω ανοιχτη, ετσι σαν υπενθυμιση. μου τη σπαει. μου τη σπας.

τοσες βραδιες και μια φωτογραφια δε σε εχω παρει ακομα. οι φωτογραφιες χαλανε τη στιγμη. θα το κανω οταν θα κοιμασαι.

κι ερχεσαι και φευγεις και που πας; και λεω τα μισα απο μεσα μου για να μην τα ακουσεις κι εσυ σχεδον τα ακους και σου λεω αυτα που δε ζεις για να μη χασεις τη χρονολογικη συνεχεια λες και προκειται για κατι πολυ σημαντικο, λες και προκειται να τη χασεις, λες και υπαρχει χρονολογικη συνεχεια. ολα ατακτα και ρευστα ερχονται και σκανε στον αερα.

θελω να γινω μικρη και μαλακη και να ακουμπαω πανω σου και να παιρνω το ιδιο σχημα και να χωνομαι σε ολες τις γωνιες σου και να σε κανω κι εσενα μικρο και να σε παιρνω παντου μαζι μου και να σε φυλαω και να σε φιλαω και να σε φυσαω και να σε ακουω που μιλας μαλακα και βαθια και γινομαι κι εγω μαλακη και βαθια.

αλλος ενας λογος που αγαπω το transmetropolitan

αναδρομικο

έρχονται οι άνθρωποι και φεύγουν, πότε πότε ξανάρχονται, σ'αγαπάνε και μετά ξεχνάνε.
Για ένα φεγγάρι όλο "έι μαζι σου είμαι άνετα, μπορώ να μιλήσω" "εσύ με καταλαβαίνεις" "μαζι μου είσαι ο καλύτερος εαυτός σου" "μαζί σου δε θέλει προσπάθεια"
ΜΑΛΑΚΙΕΣ.

γαμιέμαι, γαμιέσαι, γαμιέται.

και καθομαι τωρα εδω γυμνη, γεματη ορμονες, νυχια και μαλλια και σε περιμενω.

δ.δ.

Μα ο φόβος περπατάει πλάι σε κάθε προσμονή.

ΣΕΞ ΠΑΝΤΟΥ ΕΡΩΤΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ

αρκετα μπαναλ, αλλα το σκεφτομαι πολυ τελευταια και δε με νοιαζει καθολου που ειναι μπαναλ.

να πανε να γαμηθουνε ολοι αυτοι που κανουνε τον ερωτα πολυ συγκεκριμενο.
να πανε να γαμηθουνε ολοι αυτοι που τον αφηνουν στην τυχη του επειδη ΠΡΕΠΕΙ. αυτοι που πιστευουν οτι πρεπει να εισαι ανοιχτος σε ολα και ζουν με το φοβο του "πρεπει" τους.
να πανε να γαμηθουνε ολοι αυτοι που αναγουν το σεξ σε σπορ και διαδικασια.

και εφοσον το Εγω σου δεν εχει υλη κανε τη χαρη στον εαυτο σου και μην υποβιβαζεις το σωμα σου κανοντας το τοσο συγκεκριμενο και περιορισμενο. και αυτο που λεω δεν εχει καμια σχεση με τους τρανσ.